Van Annelie Brakenhoff (10 jr.) uit Groningen

Midden in het dorpje Doodstil staat een groot huis: Black House waar 5 jaar geleden het kleine gezin Drodeltje woonden. Ze waren arm en konden de huur niet meer betalen en hun lieve kleine dochtertje Lilly van 10 jaar niet meer verzorgen.

ze besloten te gaan verhuizen naar België. Naar een klein stadje aan de grens en lieten hun dochtertje achter bij het huis.

Een paar straten verderop woont de tweeling Isabella en Sara Engel. Ze hebben met een paar vrienden een club. Samen gaan ze zieke dieren en de dieren van oude mensen verzorgen.

Op Maandag 12 Mei schrijven Isabella en Sara een brief voor de club genoten voor een vergadering.

beste club genoten: Thom, Mike, Lotte en Eva.

wij willen weer vergaderen op 14 Mei om 12:30uur.

Waar: Black house

Liefs en tot dan: Isabella en Sara Engel

XXXX

Toen ze klaar waren stapten ze op hun fiets en brachten de brieven rond. Op de terugweg zei Sara: ”Zullen we even in de Black House kijken?’

‘Ja, spannend’, zei Isabella. De tuin was gigantisch groot: rechts waren vier stallen en een wei en een moestuin met sla en wortels. En links een bak. Ze volgden het pad en even later stonden ze voor de deur. Toen ze de deur piepend open deden werd Sara gebeld door hun moeder. Nee he we waren bijna binnen , zij Sara. Toen ze opnam zei ze dat ze naar de McDonalds gingen om te eten. Ze stapten weer op de fiets en reden naar huis.

‘Shit!’ riep Isabella.  ‘We waren er bijna.’

Toen ze in de McDonalds waren was de tweeling erg stil.

‘Wat is er toch?’,  vroeg hun moeder Shoofie. ‘Jullie zijn de laatse tijd zo stil.’ ‘Ooh niks hoor, we hebben echt geen zin in school’,  zeiden ze tegelijkertijd, nog 3 dagen. Toen Sara haar laatste slokje cola nam stapten de in de auto en reden naar huis.

Het was zover 14 Mei de vergadering. Om 12:30 uur was iedereen bij de Black House. Iedereen kreeg kippenvel.

‘Mm…oeten w…we daar echt in?’,  vroeg Thom verbaasd en keek om zich heen.

‘Ja Thom dat wordt een mooi clubhuis.’

‘Zijn we zover?’,  riep Isabella en deed hem open

‘Dat is gelukt’,  riep ze blij”. De anderen keken geschrokken. Ze liepen dicht op elkaar naar de deur. Sara liep met een snelheid naar de deur en deet de deur open. Waarom deet je dat vroeg Lotte. Gewoon, het moet toch een keer gebeuren. Met ze allen liepen ze naar binnen en keken om zich heen. Er stonden nog allemaal meubels en alles was stoffig. Aan de slag riep eva , ze had bezems meegenomen. Een paar uur later was alles klaar, alle verdiepingen waren netjes. Ineens hoorden ze gekraak. Ze schrokken en gingen naar huis. De volgende dag gingen ze kooitjes kopen en richtte de kamers mooi in. Sara kwam wat later, toen ze de tuin binnen kwam lopen viel haar wat op er waren 2 kroppen sla weg en 1 wortel er stonden ook voetstappen op de tuin. Aan de keuken tafel zat iedereen een kop thee te drinken. Een paar min. later kwam Thom binnen met 5 baby konijntjes. In welke kamer moeten deze vriendjes vroeg hij. Helemaal boven zij Lotte. Thom liep voorzichtig de trap op, toen hij gekraak boven zich hoorde. Hij zette de konijntjes in hun kooi en liep weer naar beneden. Ik ga weg meisjes ik vertrouw het niet meer. Mike sprong op en zei: Wat is dat gekraak toch de hele tijd? ik ga ook naar huis. Toen ze allemaal de oprit afreden werden ze door 2 ogen gevolgd.

Toen Isabella en Sara de volgende ochtend aan het ontbijt zagen zij Isabella: ‘Ik vind dat het daar spookt’. Je moet je er niets van aantrekken het is gewoon de wind. Kom we gaan naar de Black House zij Sara.

Ze zetten hun fietsen tegen het tuinhek bij het huis en gingen met zijn 2en naar binnen. Zullen we even alle dieren bij langs, zij Sara. Toen ze even later bij de konijntjes waren, zagen ze een mes liggen met bloed. Ze schrokken zich dood en de konijntjes waren weg. ”Is het een zwerver en tegelijkertijd een dierenmoordenaar zei Sara. Ze liep naar het mes en keek omhoog. Er hing een briefje waar op stond: trap om hoog naar zolder!. Isabella liep het hoekje om en klom naar boven. Ze deet de deur open er zat een meisje te huilen, met vijf babykonijntjes.

‘Hallo’, zei het meisje. Isabella liep naar haar toe en kwam naast haar zitten. ‘Wie ben je?’

‘Ik ben Lilly ben 15 jaar oud mijn vader en moeder zijn verhuisd naar Belgie en hebben mij hier achtergelaten; ze konden dit huis niet meer betalen. Ik heb groente uit het groentetuintje gehaald en de konijntjes als gezelschap. Op de trap naar de zolder heb ik wortel gesneden. Ik snee in mijn vinger, er zat bloed aan het mes. Het mes viel naar beneden ik hoorde dat iemand naar boven kwam. Ik ging snel naar mijn kamer.’

‘Kom Lilly ik stel je voor.’

Isabella en Sara legden alles uit over het clubhuis en zo. De andere clubgenoten kwamen ook.

‘Wij zijn jou vrienden, en je hoort bij de club. We gaan een heel leuk gezin voor je zoeken.’